8 rzeczy, których prawdopodobnie nie wiesz o kocimiętce

Jak zwierzęta reagują na kocimiętkę? Dlaczego tak się dzieje? Czy jej stosowanie uzależnia? Odpowiedź znajdziesz w tym artykule.
1. Jedynie 50 – 75% wszystkich kotów reagują na działanie kocimiętki. Podobno ich czułość na nepetalakton, czyli substancję odpowiedzialną za charakterystyczne zachowanie kota, jest dziedziczna. Odpowiada za nią gen recesywny, tak więc dwa koty z jednego miotu mogą zupełnie inaczej reagować na zapach tej rośliny.
2. Czy wiecie, że nie tylko koty domowe ulegają pokusie kocimiętki? Tygrysy, lamparty i lwy również przyciąga jej narkotykowe działanie.
3. Kocięta poniżej 2 – 3 miesięcy oraz seniorzy rzadziej reagują na kocimiętkę.
4. Jeśli już Twój kot reaguje na kocimiętkę, jego zachowanie będzie zależało od sposobu jej „przyswojenia”. Powąchanie zioła zwykle wywołuje efekt pobudzający i wariacji, natomiast jego spożycie uspokaja pupila.
5. Nepetalakton doskonale odstrasza insekty, działa na muchy, komary, karaluchy oraz termity. Niestety traci te cudowne właściwości po nałożeniu na skórę.
6. Koty, które z jakiegoś powodu mają zaburzony zmysł węchu lub też całkowicie nieaktywny, nie będą reagować na kocimiętkę. Nie doświadczą takich zachowań jak: mruczenie, wokalizacja, tarzanie się po podłodze i ocieranie o przedmiot z zapachem rośliny.
7. Kanadyjski badacz, R.C. Hatch, w 1972 roku w American Journal of Veterinary Research doniósł, że struktura chemiczna składnika aktywnego w kocimiętce do złudzenia przypomina LSD. W związku z tym pojawiły się spekulacje, że błogość i szczęście, jakie odczuwają koty są podobne do reakcji ludzi po zażyciu tego narkotyku.
8. Koty nie mogą się od niej uzależnić, jednak po dłuższym czasie ich narząd węchu się przyzwyczaja. Właśnie dlatego nie powinno się przez nieprzerwany, ciągły czas stymulować kota kocimiętką – na kolejne porcje rośliny kot nie będzie już reagować. Po zabawie z pomocą kocimiętki, przez kolejne kilka dni pupil nie powinien mieć do niej dostępu.

Kot japoński (japanese bobtail)

Poprzedni post Kot kartuski (chartreux)
Następny post Ulubieniec wszystkich – kot brytyjski krótkowłosy